Â
OEGE 267 PREFERENT
Â
Â
Onze eerste Friese dekhengst op onze hengstenhouderij, een mooie, enorm rastypische hengst met enorm behang .
Oege 267 ( Wessel x Hindrik )
stokmaat 1.64 m geboren in 1977Â Â stam 2
sterpercentage 54%Â 74 preferente dochters
7 goedgekeurde zonen ; Anton, Remmelt, Ritse, Jitse, Tieme, Lolke en Wibe
Â
Oege heeft 12 jaar bij ons ter dekking gestaan, vanaf 1988 op ons eigen dekstation De Friese Wouden in Nijega.
In 1988 werd Oege 267 Reserve Kampioen op de hengstenkeuring in Leeuwarden en dat werd ook meteen zijn doorbraak.
Hij dekte (natuurlijk) dat jaar 170 merries, we reisden door het hele land, hij dekte soms dag en nacht om de 3 uur en zo zette dat hem en ons op de kaart.
Na dit jaar kende iedereen Oege en ons.
Hierdoor brak hij ook echt door als fokhengst, ze keurden hem destijds goed met fokklasse C, de laagste van zijn jaargang, dat bleken ze later toch wel erg fout te hebben ingeschat,
hij was vele malen beter dan zijn leeftijdsgenoten.
Op keuringen was zijn invloed en resultaten ongekend, op een fokdag in Wolvega behaalde hij eens 6 eerste premie veulens, ongekend voor die tijd.
Wanneer de stermerries werden opgesteld waren er 3 van de 4 soms van Oege.
Oege was een karaktervolle hengst, eigenzinnig en éénkennig. Hij is zijn hele leven een beetje kopschuw geweest, toen Auke Frankena hem in Suwald kocht als 2 jarige hengst,
was het halster vast gegroeid in zijn hoofd, dit moest er worden uitgesneden, het is goed genezen, maar hij heeft zijn hele leven er een hekel aan gehad wanneer je er aan zat.
Â
Oege dekte natuurlijk vele merries, maar dat dekken was niet echt zijn hobby. Merries op 10 dagen zat volgens Oege een luchtje aan, dat gooidehij zijn lange maantop opzij, schudde met zijn hoofd
en trok zijn geslachtapparaat weer op, alsof hij wilde zeggen : je dekt hem zelf maar, ik doe het niet. Ook wanneer de merries een vieze stal hadden of ze waren anders niet schoon,
dan draaide hij zich het liefst om.
Behalve bij Maria, een oude, slecht drachtig krijgende dochter van Fokke, dat was zijn vriendin, hij herkende haar uit duidenden.
Gelukkig voor ons wilde Maria slecht drachtig, en kwam ze iedere drie weken weer terug, hij hoefde Maria maar te zien, en hij wilde alles dekken,
we lieten hem Maria zien , en bij het zien van Maria wilde hij elke andere merrie met liefde dekken. Vreemde smaak was dat, want Maria was niet om aan te zien, maar wanneer er 6 merries op een rijtje
stonden die hij niet wilde dekken, was Maria een verademing. Oege was echt dol op Maria.
Oege had echt bijzondere dingen ( soms erg lastig) zo wilde hij alleen in zijn eigen stal plassen. Wanneer we dan onderweg waren naar Maasbree in Limburg om daar een merrie te dekken, en hij moest onderweg opeens
plassen dan was het bal, dan ging hij de hele weg te keer als een dolle, reden we dan ging het redelijk, want dan moest hij op letten, maar stonden we voor een stoplicht dan kwamen er vaak mensen naar ons toe en tikten op
het raam dat we in de trailer naar het paard moesten kijken, want hij brak de tent af, we schaamden ons vaak kapot, nu is het een mooi verhaal.
Â
Zo brak Obbe eens zijn sleutelbeen door een schop van een Nimmerdor merrie die we klaar moesten maken voor de keuring, Obbe terug uit het ziekenhuis lag op de bank,
Oege moest nog een merrie dekken, en daar stond ik met Oege, anderhalf uur achter de merrie, en Oege keek me aan alsof hij wilde zeggen, ik voel dat er wat is, waar is Obbe
zolang ik die niet zie, dan dek ik niet. Na 2 uur kwam Obbe uit huis strompelen, hij vroeg wat ben je toch aan het doen, nou, Oege wil niet dekken, heb alles geprobeerd, zingen , fluiten, aaien , noem het maar op,
maar hij vertikt alles. Obbe kijkt Oege aan, en zegt toen maar jochie dek haar maar even, hij hinnikt een keer, maakt hem op en dekt de merrie binnen 2 minuten.
Ik was razend en blij tegelijk, ook dit is achteraf een pracht verhaal.
We trouwden op 14 september 1988 en gingen op huwelijksreis naar Ameland, we zouden vanaf E-10 meteen door naar de boot.
Dus niet, we hadden nog 1 merrie op stal die gedekt moest worden, Oege vertikte het, zo moesten we eerst naar huis, bij het zien van Obbe was de merrie snel gedekt,
en gelukkig hebben wij de boot nog gehaald.Â